'Close & bonding' dengan anak

Hafidz Yusoff

Saya terfikir methode pengajaran orang dulu dan sekarang.
Saya dulu belajar al quran dengan ayah saya, setiap malam
menangis. Huhu. Bila salah baca, ayah saya cuma bunyi
'haihh'. Saya tahu salah, tapi dia x betulkan. Saya cuba lagi,
ayah saya bunyi 'haihhhhh', lagi panjang. Huhu. Sentap. Dia
tak betulkan pun. Saya terus mencuba sampai dia diam
(maksudnya betul la tu). Memang menangis la. tapi
alhamdulillah umur 6 tahun saya dah boleh baca quran. X
pakai buku iqra' pun. Belajar pun macam tu. Saya hafal sifir,
ayah saya tulis sifir kat whiteboard tanpa jawapan. Saya kena
isi sampai betul huhu.lagi x betul, menangis la situ. Orang
dulu tegas, anak anak tak berani buat main main.

Lagi satu, yang paling penting anak anak belajar MUJAHADAH
(lawan keinginan). Pulun/usaha sampai boleh walau x suka. X
de istilah merajuk. Nak merajuk pun x berani haha. Bagi saya
ini tarbiyah jadi 'jantan'.

Anak anak sekarang, bila mak ayah suruh dan dia x suka nak
buat, (cth keluar bilik jumpa tetamu dan dia x nak sebab nak
layan fb/movie). Bila mak ayah paksa, dia pun merajuk, x nak
buat. Bila suruh baca quran, dia baca sikit lepas tu dah x nak
sebab x best dia kata. Main game lagi best. Ibu bapa pun beli
quran digital, quran phonic, pen quran segala bagai konon nak
bagi anak suka. Tapi dia tetap x boleh baca quran. Solusi x
betul.

Ibu bapa x mampu nak 'pegang' anak. X dapat nak suruh, x
dapat nak larang.
Puncanya?

Terlalu LAYAN keinginan anak. Semua yang dia nak, semua
kita penuhi. Tanpa sedar itu sebenarnya 'membunuh' kekuatan
mujahadah pada anak. Akibatnya, dia x mampu bertahan bila
keinginan dia x dipenuhi. Jadi lembik.
Ibu bapa kena kembali tegas!.
Wallahua'lam.

2 March at 21:44 · Edited · Public